خیلی وقت پیش (سال 1373) در دانشگاه امیرکبیر تهران در رشته مهندسی صنایع قبول شدم، و شروع به تحصیل کردم در ادامه سرکار هم میرفتم و هم درس میخواندم، در این بین ازدواج هم کردم و باید اجاره خونه هم میدادم و ...... خلاصه که اونقدر با یه دست چند تا هندوانه برداشتم که زیر بار چرخ زندگی له و لورده شدم و ........
از طرفی هر سال حقوق من کارمند 10 درصد بالا میرفت و تورم کشور خیلی بیشتر، اینطوری بود تا اینکه دیگه از عهده هزینه های زندگی برنمیامدم و بدجوری گیر کرده و حسابی افسرده شدم. فکر کنم اواخر سال 1387 بود که حسابی کلافه شده بودم و تصمیم گرفتم آن سال، کل مبلغ عیدی را برای خودم خرج کنم و ....... دیگه نمیخواستم خودمو فدای خانواده ام بکنم ....... میخواستم برای یکبار هم شده، برای دل خودم خرج بکنم، در نتیجه رفتم سراغ عشق قدیمی فراموش شده یعنی هوایپمای رادیو کنترل.
اونسال یک مدل اف 117 رادیو کنترلی بهمراه دستگاه شبیه ساز پرواز گرفتم. البته شبیه ساز پرواز را فروشنده بزور بمن قالب کرد و میگفت با توجه به اینکه من قبلا تجربه پرواز هواپیما را ندارم، باید شبیه دستگاه ساز پرواز را بخرم. اوایل کار فکر میکر دم که نیازی به دستگاه شبیه ساز ندارم و میتونم یک هواپیما را براحتی پرواز داده و با موفقیت بزمین بنشانم ولی وقتی شروع کردم با استفاده از دستگاه شبیه ساز پرواز، تمرین کردن دیدم نه بابام اون فروشنده بدبخت حق داشت.
یادمه که تمام تعطیلات عید نوروز آنسال را به تمرین پرواز با استفاده از دستگاه شبیه ساز پرداختم. اوایل کارم بود که فهمیدم مقوله پرواز هواپیمای رادیو کنترل اصلا به سادگی چیزی که فکرش را میکردم نبود و خیلی دردسر داشت و باید ساعتهای زیادی را به تمرین مشغول میشدم تا راه بیافتم.
در حقیقت خلبانی هواپیمای مدل عین رانندگی هستش، همه ما وقتی میخواستیم رانندگی یاد بگیریم به همه چیز فکر میکردیم و بصورت آگاهانه تصمیم میگرفتیم تا اینکه چه زمانی گاز بدیم و چه زمانی ترمز کنیم و چه زمانی دنده عوض کنیم...... ولی بعد از مدتی که تمرین رانندگی کردیم، دیگه بصورت ناخودآگاه گاز میدادیم و ترمز میگرفتیم و دنده میدادیم ، بدون اینکه بهش فکر بکنیم، به بیان دیگر ناخودآگاهمان تصمیم میگرفت.....
خلبانی مدل هم یه همچین چیزی هست که کارآموز باید با تمرین زیاد بتواند بطور ناخودآگاه فرامین داده و اصلا بهش فکر نکند و تمام فکر و ذکرش به پرواز باشد و نه انجام صحیح فرامین. این موضوع اتفاق نمی افتد مگر اینکه ساعتهای تمرین با شبیه ساز به حد اقل سی ساعت برسد.
بعد از تمرین با شبیه ساز، نوبت پرواز واقعی میرسد که آنهم به نوبه خودش اصول و قوانین خودش را دارد. در حین برگزاری 4 ساله کلاسهای آموزش حضوری دریافته بودیم که کارآموزان چه خطاهایی را در حین پرواز انجام میدهند و در نتیجه با ارائه تذکرهای لازم به آنها سعی میکردیم از بروز خطا و مشکل در حین پرواز خودداری کنیم
تا آنها بتوانند یک پرواز خوب و مفرحی را تجربه کرده و لحظات خوبی را با هواپیمایشان داشته باشند.
با توجه به اهمیت مقوله پرواز، بنده و آقای نوابی بایستی بنحو احسن روی مخ کارآموزان راه میرفتیم تا آنها تمرکز ویژه ای به آن داشته و بخوبی تمرینات ارائه شده از طرف ما را انجام میدادند تا بتوانند یک پرواز خوب و لذت بخش داشته باشند.
X | بستن منو |
|
|
پشتیبانی سایت :
09123085676